Obręcz barkowa to obszar, który musi godzić ze sobą dwie sprzeczności: rozległy, wielopłaszczyznowy zakresu ruchu i właściwą stabilność, charakterystyczną dla całego zespołu stawów tworzących obręcz kończyny górnej.
Postawa ciała jest wynikiem tego jak wydajnie pracują stopy i wzrok, wspomagając ciało do przeciwstawiania się sile grawitacji.
Z powodu niewielkiej powierzchni na której znajdują się wysoko wyspecjalizowane struktury oraz rozległych zakresów ruchów w stawach przy znacznych obciążeniach zewnątrzpochodnych jest szczególnie narażony na urazy i przeciążenia.
Przyczyn zespołów przeciążeniowych doszukiwać można się w zaburzeniach równowagi pomiędzy eksploatacją tkanek a ich regeneracją. Skutkiem nawet niewielkich zaburzeń funkcjonowania stawów obręczy barkowej może być dominujący ból i ograniczenie ich funkcji.
Od sprawnego funkcjonowania tego skomplikowanego kompleksu zależy, czy zawodnik uzyska "dostęp" do wytrenowanych mięśni. Często bywa tak, że technikę tracimy już w pierwszej chwili, kiedy tylko pojawi się zamiar wykonania ruchu...
Dyscypliny sportowe takie jak CrossFit w których dominującą rolę odgrywają kończyny górne podczas ruchów opartych na rzucaniu, czy ruchów ponad głowę prowokują do wykonania błędu technicznego już podczas inicjacji ruchu. Dysproporcje w napięciach, dysbalans, asymetrie – to wszystko może zaburzać generowanie maksymalnego potencjału siłowego i zwiększać ryzyko kontuzji, co przynosi brak zadowalających wyników sportowych.
Rola ośrodkowego układu nerwowego wzrasta wraz ze stopniem złożoności nauczanego ruchu. Możliwe jest przeniesienie doświadczeń i sprawności związanej z realizacją ruchów wykonywanych w czasie uprawiania jednej dyscypliny sportowej na inną, o zbliżonym charakterze.
Układ nerwowy ośrodkowy nie tylko jest strukturą, w której zachodzi rozwój zmęczenia, ale strategia jego czynności w pewien sposób przeciwdziała rozwojowi tego zjawiska. W czasie trwającej długo aktywności mięśnia czworogłowego uda obserwowano, że główny ciężar aktywności przenosił się z jednej jego głowy na inną. Sądzi się, że w ten sposób układ nerwowy, wykorzystując naprzemienną pracę kilku synergistycznych mięśni, może opóźniać rozwój zmęczenia. Przypuszcza się, że zbliżony mechanizm funkcjonuje także w pojedynczym mięśniu. Stwierdzono, że podczas długiego okresu aktywności jednostki ruchowe występujące w obrębie jednego mięśnia.
Strategia sterowania czynnością mięśni przez ośrodkowy układ nerwowy, polegająca na naprzemiennej aktywacji w czasie długotrwałych ruchów różnych grup mięśniowych oraz różnych jednostek ruchowych w obrębie jednego mięśnia, przyczynia się do spowolnienia rozwoju zmęczenia w mięśniach.
Proces treningu prowadzi do ograniczenia aktywności zbędnych mięśni, a właściwe mięśnie są czynne na poziomie odpowiadającym realizowanej aktywności, co umożliwia sprawniejszą realizację ruchu. Ustala się także stosowny wzorzec wykorzystywania różnych grup mięśniowych w różnych fazach ruchu. W efekcie ruch realizowany jest przy mniejszych kosztach energetycznych, co wiązać należy z oszczędniejszym wykorzystywaniem pracy mięśni. Poprawa koordynacji nerwowo-mięśniowej powoduje również wzrost szybkości i precyzji wykonywanych ruchów. Polepszenie koordynacji czynności różnych, także antagonistycznych grup mięśniowych, może również powodować zwiększenie siły maksymalnego dowolnego skurczu. W rezultacie daje to wrażenie łatwości i lekkości, z jaką wytrenowani zawodnicy wykonują prezentowane ruchy, które uzyskują zarazem harmonijność, elegancję i precyzję. Niewątpliwie trening poprawiający koordynację ruchów wiąże się ze zmianami czynności sieci neuronalnej i proces ten toczy się na wielu szczeblach ośrodkowego układu nerwowego. Obecnie brak jest jeszcze na ten temat szczegółowej wiedzy.
Przestrojenie czynności fizjologicznych z poziomu spoczynkowego na poziom wysiłkowy, pobudzenia ośrodkowego układu nerwowego i osiągnięcia progu psychomotorycznego zmęczenia, a zarazem najwyższej sprawności i skuteczności działania tego układu.
Optymalizacja połączeń mięśniowo-powięziowych wymaga zrównoważenia napięcia wzdłuż całej linii obręczy barkowej, a to wymaga koordynacji mięśniowej, właściwego utrzymania w czasie (timingu) i innych czynników biomechanicznych.
Nawet jeśli zawodnik w pełni rozumie biomechanikę wykonywanych ćwiczeń, może nie obserwować pewnych anomalii np. jeden „bark” obniżony względem drugiego, miednica przesunięta/zrotowana, prawa stopa bardziej płaska względem lewej, zatem sam nie będzie w stanie zachować pełnej prewencji potencjalnych urazów.
System Crossover są został zaprojektowany tak, aby w sposób funkcjonalny odzwierciedlał wzorce specyficznych ruchów sportowych, aby poprawić wydajność sportową.
Programy treningowe zostały opracowane przy użyciu najnowocześniejszych ćwiczeń, w oparciu o badania medyczne w celu zidentyfikowania najlepszego sposobu, aby kształtować wzorce ruchowe, a nie określone grupy mięśni.
"Magia" kryjąca się za Crossover Symmetry polega na skutecznym sekwencjonowaniu i programowaniu treningu, dzięki czemu mamy możliwość zaproponować każdemu zawodnikowi indywidualny zestaw ćwiczeń wzmacniających, korekcyjnych czy prewencyjnych.
Każde ćwiczenie ma określony cel i kolejność: stabilność łopatki, właściwa funkcja mięśni stożka rotatorów (czynne stabilizatory stawu "ramiennego") czy kształtowanie właściwej postawy ciała celem zapewnienia maksymalnej wydajności.
Niewątpliwą zaletą pakietu Crossover Symmetry jest to iż jest przeznaczony do bezpośredniego użycia, od razu po wyjęciu z pudełka, bez konieczności korzystania z żadnego innego sprzętu.
Inteligentny system mocowania stwarza kilkanaście możliwości zainstalowania uchwytów w dogodnym miejscu na siłowni, stalowej konstrukcji w boxie CrossFitowym, metalowej siatki na boisku, zabezpieczenia ich w futrynie drzwi w domu, a nawet drzwi samochodowych na wyjeździe.
Pakiet uzupełniony jest w akcesoria do SMR (autoterapii), poręczny, solidnie wykonany penaut ball, który z powodzeniem może być wykorzystany do automasażu czy technik mobilizacyjnych.
Wartość dodana do całej koncepcji obejmuje dostęp do strefy treningowej on-line, filmików instruktażowych, artykułów naukowych i wielu innych wartościowych materiałów, dzięki czemu łatwiej dobrać program treningowy w oparciu o indywidualne cele.
Wszystko to jest istotne i wzajemnie ze sobą powiązane w kontekście zapobiegania urazom oraz bezpiecznego poruszania się podczas uprawiania sportu.
Autor: Jakub Surmacz
Absolwent Uniwersytetu medycznego w Lublinie i wielki pasjonat programowania treningowego, nie tylko w konwencji CrossFit. Na co dzień zajmuje się swoimi podopiecznymi, współpracując z nimi zarówno jako trener jak i fizjoterapeuta. Wieloletnie doświadczenie ze sportowcami różnych dyscyplin zaowocowało zebranym doświadczeniem, którym Kuba chętnie dzieli się na łamach naszego bloga i swojego fanpage’a. Kuba ciągle jest głodny... nowych wyzwań i doświadczeń, a sam jest mega skromnym człowiekiem.
